Leven met de dag

Geniet van elke dag, leef met de dag, carpe diem...... Wie heeft dit niet al zelf vaker gezegd of gehoord? Wie doet het echt? Ben je oprecht bezig met datgene dat deze dag, vandaag,  met zich meebrengt? Wie is er echt bezig met datgene waar je nu mee bezig bent? Ik durf te wedden dat het maar weinig mensen zijn.
Je bent bezig met je werk maar je hoort in je tas (of misschien ligt ie wel naast je) je mobiel piepen. Je loopt in het bos en denkt aan de boodschappen die nog gedaan moeten worden. Misschien sta je wel langs het hockeyveld/voetbalveld op je kind te wachten maar ben je in gedachten al bezig met het avondeten of de dag van morgen.

Aan al die dingen maak ik me ook schuldig. Maakte ik me schuldig. Want die rotziekte heeft er voor gezorgd dat ik in het nu kan zijn, kan genieten van wat er nu is (en soms ook gewoon chagrijnig zijn over wat er nu is en dan is het fijn om weer even te denken aan de leuke dingen die straks komen ;-).

Op sommige dagen schrik ik als ik in mijn agenda kijk en zie wat er op die dag op het programma staat. Schrik omdat ik zo bezig ben met vandaag dat ik mijn afspraken voor morgen nog niet in mijn hoofd heb. Wat fijn om een agenda te hebben die me met een pingetje laat weten dat ik een afspraak bij de psycholoog heb want de reden van al dat genieten blijft .... (denk vies woord). En terwijl ik dit schrijf, ben ik me bewust van het feit dat je pas echt gaat genieten (tenminste dat blijkt voor mij te gelden) als je geconfronteerd wordt met de eindigheid van het leven. Ik kon wel al genieten maar in de afgelopen maanden merkte ik dat ik meer en meer met de dag ging leven, dat ik veel meer in het moment zit.

Als ik in het bos loop, luister en voel naar wat het bos me tijdens die wandeling laat horen en voelen: vogels, insecten, afgevallen blaadjes onder mijn schoenzolen, de wind door de takken, de wind door de bladeren. Ik voel de wind in mijn haar en de zon op mijn gezicht. 's Ochtends zie ik de nevel in het bos en deze was er eerder ook en hoewel ik hem zag, stond ik er niet bij stil. Ik zag het niet echt. Nu zie ik het en stop ik ook echt met lopen zodat ik er meer van genieten. Ik sta stil en kijk. Naar de kleuren van het bos, naar de nevel, naar de vogels, naar het eekhoorntje, naar alles wat ik kan zien. En ik geniet.

Ik wens jullie een dag met mooie momenten, momenten waar je ook echt bij stil staat. Dat gun ik oprecht iedereen want laten we eerlijk zijn: voor iedereen houdt het een keer op.  Vandaag heb je en je moet maar afwachten of je een nieuwe dag gegund is.

Enjoy!